Unless

We’ll fail UNLESS we do something!

Jednym ze słówek sprawiającym uczniom dużo trudności w użyciu jest często pojawiające się w pierwszym okresie warunkowych słówko UNLESS. Zazwyczaj sprawa jest prosta, jeśli mamy użyć spójnika IF lub WHEN (te dwa spotykamy najczęściej) musimy jedynie pamiętać, że wymagają one użycia czasu Present Simple w zdaniu podrzędnym, które po nich następuje i użycia konstrukcji WILL + bezokolicznik w zdaniu nadrzędnym.

np.:     

1. If I have time, I’ll read the book.      (jeśli zaczynamy od frazy z IF, oddzielamy je od

                                                                 zdania nadrzędnego przecinkiem)

2. I’ll go home when I’m finished.

Tak samo ma się sprawa z przeczeniami:

1. If she doesn’t study, she will fail the test.
2. We won’t take any photos if we forget the camera.

Gdy natomiast chcemy użyć przeczenia w zdaniu podrzędnym (warunkowym) możemy skorzystać ze spójnika UNLESS, oznaczającego jeśli nie. Spójnik ten, sam w sobie zawierający znaczenie negatywne, nie wymaga jednak przeczenia przy czasowniku w zdaniu podrzędnym, o czym bardzo często zapominamy.

np.:

1.      I won’t go to the party unless she goes.        Nie pójdę na przyjęcie, jeśli ona nie

                                                                            pójdzie.

2.      He will be sad unless we visit him.               Będzie smutny, jeśli go nie odwiedzimy.

3.      Unless the bus comes soon, we’ll be late.     Jeśli autobus wkrótce nie przyjedzie,

                                                                            będziemy spóźnieni.

4.      I won’t go for a walk unless it rains.             Pójdę na spacer, jeśli nie będzie padać. 

Z punktu widzenia użytkownika języka polskiego w niektórych przypadkach o wiele prościej

będzie zatem przetłumaczyć UNLESS jako chyba, że. Jeśli zdania takie jak nr 2 i 4

przetłumaczymy jako Będzie smutny, chyba, że go odwiedzimy, i Nie pójdę na spacer, chyba,

że będzie padać, o wiele prościej będzie nam zrozumieć, że forma przecząca czasownika musi

się znaleźć w zdaniu nadrzędnym naszego zdania złożonego.

Word formation

Słowotwórstwo

Każdy z języków nowożytnych ciągle zmienia się i ewoluuje, ponieważ ich użytkownicy także przechodzą nieustanne zmiany. Codziennie powstają nowe zwroty i wyrażenia; słowa bezustannie przechodzą transformacje i zmieniają znaczenia. Język angielski jest pod tym względem zupełnie wyjątkowy. Używany w prężnie rozwijających się branżach, współczesny „lingua franca” z konieczności musi być elastyczny i podatny na rozwój. Stąd ważne by znać przynajmniej kilka sposobów na tworzenie nowych lub zmianę starych słów.

Najprostszym sposobem na zmianę znaczenia lub kategorii słowa jest dodanie prefiksów (przedrostków) i sufiksów (przyrostków).

1) Prefiksy – bardzo często są stosowane do stworzenia wyrazów o znaczeniu przeciwnym, np.

MIS                read                 misread                      

IN                   visible             invisible                     

IM                   possible           impossible                  

UN                  predictable      unpredictable             

2) Sufiksy – używane najczęściej by zmienić kategorię językowa wyrazu, np.

a) przymiotnik -> rzeczownik

silent -> silence

fit -> fitness

difficult -> difficulty

b) czasownik -> rzeczownik

improve -> improvement

weld -> welder

depend -> dependant

c) rzeczownik -> przymiotnik

Poland -> Polish

amateur -> amateurish

friend -> friendly

d) przymiotnik -> przysłówek

happy -> happily

sudden -> suddenly

Ale jak to nie ma czasu przyszłego?

Ale jak to nie ma czasu przyszłego?

Tak, to prawda! Z gramatycznego punktu widzenia w języku angielskim nie ma czegoś takiego jak „future tense,” ponieważ nie istnieje żadna forma czasownika, która miałaby aspekt przyszły (w odróżnieniu do czasu teraźniejszego, np. go/goes, czy czasu przeszłego, np. went). Istnieje natomiast wiele konstrukcji gramatycznych, dzięki którym będziemy mogli ten „czas przyszły” jakoś wyrażać.

Oto przykłady najważniejszych.

Present Simple: używany do wyrażania czynności objętych jakimś harmonogramem, np. The train arrives at 9 o’clock.

Present Continuous: używamy go do mówienia o czynnościach zaplanowanych na najbliższą przyszłość, zazwyczaj, kiedy znamy datę/godzinę: I’m visiting my grandma tomorrow.

Going to: używany do planów, zamiarów i przewidywań (określonych na podstawie dostępnych danych) na przyszłość, np. Look! The floor is wet. He is going to fall down.

W języku angielskim występują oczywiście dwa czasy zwane FUTURE Simple i FUTURE Continuous, w których stosujemy WILL, są to jednak tylko konstrukcje gramatyczne stosowane do wyrażenia przyszłości.

FUTURE Simple: używany do spontanicznych m.in. decyzji, przewidywań, opinii, obietnic, próśb, np. I think I’ll take a taxi.

FUTURE Continuous: używany m.in. do wyrażania czynności, które będą się odbywały w przyszłości o określonej porze, np. I will be playing chess in the evening.

Cultural awareness

CULTURAL AWARENESS


Rozwój świadomości kulturowej ma ogromne znaczenie w nauce języków obcych i stanowi jeden z najważniejszych jej aspektów, a zmniejszanie różnic psychologicznych zmniejsza również różnice językowe. Na dystans psychologiczny wpływ mają dwie zmienne:

1) szok językowy: zakres, w jakim uczeń boi się „śmieszności” w używaniu języka obcego
2) szok kulturowy: zakres, w jakim uczeń boi się odnalezienia w ramach nowej kultury.

Tak, więc by zmniejszyć zahamowania ucznia i poradzić sobie z przeszkodami narzucanymi przez szok językowy i kulturowy, należy nauczać elementów nowej dla ucznia kultury.

Rozwój świadomości kulturowej może być często kojarzony z wprowadzaniem słownictwa, a wprowadzanie wiadomości gramatycznych często bywa pod tym względem traktowane po macoszemu. Jest jednak wiele sposobów na powiększanie świadomości kulturowej za pomocą gramatyki. Świetnie nadają się do tego idiomy, metafory czy „fixed expressions”, które nie tylko zapoznają ucznia z autentycznym językiem używanym przez native speakerów, lecz także pozwalają na zrozumienie świata widzianego oczami mieszkańców krajów angielskojęzycznych.

Przykład

Wyrażenia idiomatyczne, dzięki którym możemy poćwiczyć czasownik HAVE
have an early night – pójść wcześnie do łóżka
have the time of one’s life – wspaniale się bawić
have kittens – być całym w nerwach

czasownik TO BE

Dzisiaj zajmiemy się z jednej strony najprostszym, a z drugiej - najważniejszym - czasownikiem w języku angielskim. Czasownikiem TO BE. Pomimo, że jego odmiana w czasie teraźniejszym i przeszłym jest bardzo prosta, często przysparza on wielu problemów.

Zacznijmy od odmiany w czasie teraźniejszym:
   
Liczba pojedyńcza
I     am
you     are
he     is
she     is
it     is

Liczba mnoga
we     are
you     are
they     are

I o wiele łatwiejsza (występują tylko dwie formy) odmiana w czasie przeszłym:

Liczba pojedyńcza
I     was
you     were
he     was
she     was
it     was

Liczba mnoga
we     were
you     were
they     were


Jeśli chodzi o tworzenie przeczeń i pytań, w obu czasach wygląda ono tak samo.

I        am not            was not        hungry.
You        are not            were not        sleepy.
She         is not            was not        pretty.


Możemy stosować formy skrócone (aren’t, isn’t. weren’t, wasn’t).
W pytaniach stosujemy inwersję (zwaną również szykiem przestawnym).

Am        Was            I            smart?
Are         Were            you            there?
Is         Was            he            at home?



Jak więc widzimy, kluczem do poprawnego użycia TO BE jest przede wszystkim dobra znajomość jego form i skojarzenie ich z odpowiednimi zaimkami. W pytaniach i przeczeniach musimy natomiast pamiętać, że czasownik TO BE nie wymaga żadnych operatorów, więc blędne są formy „do you be?” czy „we didn’t be”.