Dzisiaj zajmiemy się z jednej strony najprostszym, a z drugiej - najważniejszym - czasownikiem w języku angielskim. Czasownikiem TO BE. Pomimo, że jego odmiana w czasie teraźniejszym i przeszłym jest bardzo prosta, często przysparza on wielu problemów.
Zacznijmy od odmiany w czasie teraźniejszym:
Liczba pojedyńcza
I am
you are
he is
she is
it is
Liczba mnoga
we are
you are
they are
I o wiele łatwiejsza (występują tylko dwie formy) odmiana w czasie przeszłym:
Liczba pojedyńcza
I was
you were
he was
she was
it was
Liczba mnoga
we were
you were
they were
Jeśli chodzi o tworzenie przeczeń i pytań, w obu czasach wygląda ono tak samo.
I am not was not hungry.
You are not were not sleepy.
She is not was not pretty.
Możemy stosować formy skrócone (aren’t, isn’t. weren’t, wasn’t).
W pytaniach stosujemy inwersję (zwaną również szykiem przestawnym).
Am Was I smart?
Are Were you there?
Is Was he at home?
Jak więc widzimy, kluczem do poprawnego użycia TO BE jest przede wszystkim dobra znajomość jego form i skojarzenie ich z odpowiednimi zaimkami. W pytaniach i przeczeniach musimy natomiast pamiętać, że czasownik TO BE nie wymaga żadnych operatorów, więc blędne są formy „do you be?” czy „we didn’t be”.
